Kościół św. Jakuba

Opis

Jest najstarszą i najbardziej okazałą budowlą w mieście i regionie. Zbudowany został z kamieni granitowych i z cegły, w formie trzynawowej pseudobazyliki, z dwuczłonowym wielobocznie zakończonym prezbiterium, masywną prostokątną wieżą, zakrystią i dwoma kaplicami, przy prezbiterium i nawie. Wnętrze nakryte jest zróżnicowanymi rodzajami sklepień: gwiaździstym, sieciowym i kolebowym, podpartymi w przestrzeni nawy dwoma parami pełnych i dwoma parami półpełnych filarów, o bogato profilowanych trzonach. W złożonej bryle i dyspozycji wnętrz świątyni już na pierwszy rzut oka uwidaczniają się różnice stylowe i chronologiczne, wynikające z etapowego cyklu budowy kościoła w okresie średniowiecza i jego późniejszych przekształceń. Budowę kościoła rozpoczęto w 1298 roku. Dokończenie budowy, z jednoczesną rozbudową świątyni, nastąpiło pod koniec XV w. Z bogatego niegdyś wyposażenia kościoła, znanego z kroniki z 1696 r. i inwentarza zabytków z 1913 r., do naszych czasów przetrwały nieliczne dzieła. Należą do nich: barokowy ołtarz główny z 1610 r., ambona z 1619 r., chrzcielnica z około 1610 r., skarbonka z 1657 r., dwie tablice pamiątkowe z XVIII w., trzy płyty nagrobne z XVIII w. oraz trzy dzwony z XVII i XIX wieku.