Kościół filialny w Radachowie p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Opis

W średniowieczu Radachów był wsią parafialną w dekanacie Ośno diecezji lubuskiej. Po reformacji kościół zachował status parafialny w inspektoracie Ośno. Po wojnie wieś podporządkowano parafii p.w. św. Trójcy (później św. Jakuba) w Ośnie, dekanat Rzepin.

Kościół istniał już zapewne w XIV w. Nie wiadomo którą z kolei budowlą sakralną był kościół szachulcowy wzniesiony w 1754 r. Umieszczono w nim sprzęt z poprzedniej świątyni, tj. XVII – wieczny ołtarz z amboną, barokową chrzcielnicę z 1640 r. oraz dzwon odlany w 1725 r. przez Johana Friedricha Thiele z Berlina. Wszystkie te przesłanki sugerują, że czasie działań wojennych Radachów stracił swą świątynię i na cele kościelne została zaadaptowana inna budowla albo też kościół został  poważnie uszkodzony i późno odbudowany. Tym można też tłumaczyć utratę statusu parafialnego. W 1945 r. nie została reaktywowana, lecz przyłączona do funkcjonującej kanonicznie od 1895 r. parafii św. Trójcy w Ośnie Lubuskim, która w 1963 r. przyjęła historyczne miano św. Jakuba. Po reformacji Radachów stał się siedzibą parafii protestanckiej z kościołem w Trześniowie. Znanych jest  dwóch XVIII – wiecznych pastorów z rodziny Fabricius: Daniel i Gottlieb. Wymieniony wraz z ostatnim na dzwonie Jakub Metzner mógł być diakonem.