Młyn Górny w "Zagrodzie Młyńskiej" w Bogdańcu

Opis

Młyn Górny został zbudowany w 1826 r. Czas budowy młyna przypada na początek koniunktury rolnej w Prusach. Brak informacji o pierwotnych właścicielach i budowniczych młyna, a także o pierwotnym wyposażeniu. Przypuszcza się, że zastosowano jedno koło wodne śród – lub nasiębierne, a przemiał odbywał się za pomocą dwóch mlewników kamiennych. Młyn przeszedł kilka istotnych remontów i modernizacji. Pracował do kwietnia 1984 r. przechodząc na rzecz Muzeum Lubuskiego w Gorzowie. Jako obiekt muzealny pracował w sposób niesystematyczny do 2000 r., umożliwiając zwiedzającym zapoznanie się z procesem mielenia ziarna. Młyn jest zlokalizowany na północnym skraju miejscowości, przy drodze prowadzącej do Stanowic. Wchodzi w skład zagrody składającej się z trzech budynków. W pozostałych budynkach zlokalizowane jest muzeum budownictwa i techniki wiejskiej. Obiekt stanowi całościowo zachowany XIX – wieczny młyn wodny wzniesiony w technice ryglowej z historycznym wyposażeniem. Ulokowany jest w dolinie potoku Bogdanka, w sąsiedztwie dwóch młynów, na historycznie potwierdzonych działkach młyńskich.

Młyn Górny wchodzi w skład „Zagrody Młyńskiej” będącej oddziałem Muzeum Lubuskiego im. J. Dekerta w Gorzowie. W ramach zwiedzania „Zagrody Młyńskiej” można obejrzeć m.in. mieszkanie młynarza, oryginalne wyposażenie młyna, narzędzia rolnicze, warsztaty wiejskie, środki transportu wiejskiego, wystawę młynków. Na zamówienie organizowany jest pokaz tradycyjnego wypieku chleba.