Zabytkowy kościół p.w. św. Anny w Jordanowie

Opis

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Anny w Jordanowie jest głównym kościołem znajdującym się na terenie jordanowskiej parafii, w którym rozwija się życie religijne i duszpasterskie . Według tradycji został zbudowany staraniem cystersów paradyskich w pierwszej połowie XVI wieku jako kościół parafialny dla wiernych z Jordanowa, Gościkowa, Nowego Dworku, Szumiącej oraz w późniejszym czasie również dla wiernych z Rusinowa i Glińska. Kościół p. w. św. Anny konsekrował 1 listopada 1629 roku biskup Jan Baltazar von Liesch de Horland sufragan wrocławski.

W roku 1673 cystersi wznieśli murowaną nawę kościoła św. Anny, a w roku 1697 dostawiono do niego wieżę drewnianą o dwóch kopułach, które zlikwidowano w 1886 roku. Obok wspomnianej wieży znajdowała się dobudówka cmentarna z 1876 roku. Według źródeł historycznych kruchta kościoła św. Anny pochodzi z XVIII wieku.

W roku 1862 świątynia w Jordanowie stała się kościołem parafialnym. Kościół parafialny został w 1882 roku rozbudowany w kierunku wschodnim, zwłaszcza prezbiterium i transept. Dzięki temu powiększono kościół o dwie trzecie i przybrał on kształt w formie krzyża z dwiema bocznymi kaplicami. Po wspomnianej rozbudowie i powiększeniu kościół św. Anny miał 29,50 m długości, 9,60 m szerokości i 7 m wysokości. Dach jego pokryto dachówką. Od frontu kościoła znajdowała się dobudowana wcześniej wieża drewniana o wysokości 28, 25 m, w której umieszczono trzy dzwony, zakupione w 1924 roku. W następnym roku na wieży położono nowy dach.

Kościół św. Anny w Jordanowie wybudowany z cegły - jest jednonawowy, z prezbiterium i transeptem szerokości nawy. Prezbiterium i ramiona transeptu zostały zamknięte trójbocznie. Wspomniana wyżej drewniana wieża przylega do kościoła parafialnego od zachodu.

Starsza część kościoła św. Anny w Jordanowie - według źródeł historycznych - jest późnogotycka, natomiast nowsza neogotycka. Część starsza jest oskarpowana, ozdobiona na ścianach dekorowanymi i ostrołukowymi blendami oraz sterczynami w szczycie zachodnim. Natomiast część nowszą stanowi dobudowana część wschodnia kościoła, która prezentuje formy neogotyckie. Natomiast wystrój wnętrza kościoła św. Anny jest barokowy. Kościół otoczony jest murem z bramą z 1770 roku, nad którą umieszczono w 1949 roku figurę Matki Bożej Niepokalanej. W roku 1953 postawiono nad nią ochronny daszek oraz doprowadzono światło elektryczne.

W kościele św. Anny znajdują się trzy ołtarze:

1. Ołtarz wielki - barokowy, konsekrował w 1629 roku biskup Jan Baltazar von Liesch de Horland, sufragan wrocławski. Wówczas złożono w ołtarzu relikwie świętych Doroty i Jadwigi, księżnej śląskiej. W ołtarzu tym znajduje się także oryginalny obraz św. Anny nieznanego malarza, odnowiony w 1934 roku. Obraz przekracza wysokość 1 metra. Przedstawia on św. Annę, stojącą pod baldachimem. Poniżej świętej jest Matka Boża w srebrnej koronie, trzymająca na kolanach Dziecątko Jezus. Św. Anna trzyma rozłożone ręce nad nimi i patrzy na Dzieciątko. Po obu stronach tegoż obrazu umieszczone są dwie figury. Jedna z nich przedstawia św. Józefa Oblubieńca NMP, a druga postać św. Joachima, męża św. Anny. Nad obrazem patronki jordanowskiego kościoła znajduje się mniejsze dzieło malarskie, przedstawiające św. Gertrudę, czcicielkę Najświętszego Serca Jezusowego. Obraz ten również odnowiono w 1934 roku. Po bokach obrazu św. Anny i nad nim umieszczono 29 starych - bardzo cennych tabliczek wotywnych. Na ołtarzu głównym znajduje się także metalowe tabernakulum w drewnianej obudowie. W 1895 roku ołtarz wielki został odmalowany.

2. Ołtarz Serca Pana Jezusa - konsekrowany w 1629 roku również przez biskupa Liescha. W ołtarzu umieszczony jest olejny obraz nieznanego malarza z lat 1880-1890, przedstawiający Najświętsze Serce Jezusa. Po bokach obrazu znajdują się figury św. Jana Nepomucena oraz św. Franciszka z Asyżu.

3. Ołtarz Niepokalanego Poczęcia NMP - również konsekrowany w 1629 roku przez wyżej wspomnianego biskupa. Znajduje się w nim olejny obraz Niepokalanej, najprawdopodobniej wykonany przez wspomnianego wcześniej nieznanego malarza. Po bokach obrazu znajdują się figury św. Barbary oraz św. Agnieszki.

Przy świątyni jordanowskiej rośnie siedem okazałych, pomnikowych dębów w wieku około 400 lat, sięgających 17 - 21 metrów wysokości, o obwodach: 310, 319, 377, 492, 540, 582 i 678 centymetrów.

Źródło: www.parafiajordanowo.pl