Etap II Bunkry i jeziora

Podobnie jak w etapie Dolina Ołoboku, tak i tym razem wycieczkę rozpoczniemy w Ołoboku. Tym razem przy okazałej betonowej budowli zwanej Wasserschloss , w systemie obronnym MRU oznaczona jako obiekt Stau 602 (+52°12’35.49” +15°25’34.38”).

Znajduje się ona na moście przy drodze Ołobok - Wilkowo, 300 metrów od skrzyżowania na Niesulice.

Warianty dojazdu:

-Samochodem lub rowerem ze Świebodzina szosą przez Ołobok - 8km.
-Rowerem ze stacji PKP Wilkowo - 5km.
- Z ośrodków i pensjonatów nad jeziorem Niesłysz, w kierunku się na Świebodzin. (od 1,5 do 5km w zależności od lokalizacji)

długość przejazdu: 24,5km (2,5 h rowerem)

Obiekty i miejscowości na szlaku:

-Wasserschloss (Stau 602) 0 km
-Niesulice 2km
-Kalinowo 3,5km
-Złoty Potok 5km
-Przełazy 6,5km
-Wieża Bismarcka 13,8km
-Pzw 668 15,6Km
-Mostki 16km (folwark)
-Lubrza 24,5km

Stau 602 (+52°12’35.49” +15°25’34.38”) -grubość ścian tego obiektu wynosiła 3,5 metra, co oznacza, że wzniesiony był w największej klasie odporności typu ” A ”. Został wybudowany w 1935 roku i miał spiętrzać wodę w jeziorze Niesłysz i w razie ewentualnego zagrożenia ze strony nieprzyjaciela, po spuszczeniu wody zalać strategiczne tereny. Z zewnątrz był zamaskowany aby przypominał wiejską stodołę. Bardzo widoczne są jeszcze dzisiaj wnęki w ścianach na klocki do mocowania desek.

Po zwiedzeniu obiektu, niezależnie od środka transportu, udajemy się w prawo do pobliskiego skrzyżowania przy znanym nam już z poprzedniego etapu moście i kierujemy się za drogowskazem w kierunku Niesulic. Po przejechaniu około 1 km, rozpoczyna się pierwsza letniskowa zabudowa wsi. Wjeżdżając do Niesulic, natrafimy na tymczasowe miejsca parkingowe. Amatorzy kąpieli mogą skręcić (pieszo) w prawo, tuż przed smażalnią ryb, by skorzystać z dużej plaży zlokalizowanej tuż za kanałem.

Powoli przejeżdżamy przez wieś (nie ma chodników, piesi poruszają się jezdnią). Po drodze napotkamy na dwa sklepy spożywcze i kolejny lokal gastronomiczny zlokalizowany przy starej dzwonnicy.

Za lekkim wzniesieniem zjeżdżamy dość ostro w dół, w prawo droga prowadzi do kolejnego kąpieliska, na ośrodku Kormoran. My natomiast, udamy się na wprost: w kierunku Kalinowa, do którego mamy nieco ponad 1 km asfaltem (5minut rowerem).

W tej niewielkiej wsi, kierujemy się w prawo (drogowskaz Przełazy). Asfalt ustępuje miejsca brukowi, a droga schodzi ostro w dół ku pobliskiemu jezioru Złoty Potok. Jeszcze tylko ostry zakręt dzieli nas od cienistego lasu. Jadąc brukową drogą, u stóp morenowego wzgórza porośniętego bukami, ujrzymy za chwilę - po prawej stronie - toń jeziora, która będzie nam towarzyszyć przez najbliższe kilkaset metrów. Po drodze mijamy liczne kładki wędkarskie i pomost przy punkcie czerpania wody. To chyba najlepsze miejsce do podziwiania tego akwenu. Jadąc dalej brukiem wjeżdżamy do sioła Złoty Potok, mijamy pensjonat o tej samej nazwie i znak kończący zabudowania. Droga lekko skręca w prawo, a po chwili w lewo, oddalając się od jeziora. Po lewej stronie mijamy niewielkie moczary. Za nimi las ustępuje miejsca łąkom. Dojeżdżamy do Drogowskazu PTTK.

Przez następne kilkaset metrów droga jest w złym stanie, przeciska się wąską groblą pomiędzy podmokłymi łąkami stanowiącym niegdyś zatokę jeziora Niesłysz. Przed nami: las sosnowy na wzgórzu. Biegnąca u jego podnóża droga wznosi się lekko, naszym oczom ukazuje się zatoka Bogenza, a za pasem trzcin - otwarte wody jeziora. Jeszcze tylko kilometr dzieli nas od Przełaz. Wjeżdżając do wsi kierujemy się w prawo, ku widocznemu kościołowi.

Tuż za kościołem skręcamy w lewo (pod górkę) i mijamy letniskową zabudowę. Po prawej stronie, spośród domów, wyziera panorama jeziora Niesłysz. Za ostatnimi zabudowaniami wsi, na prawo od drogi, odchodzi niebieski szlak rowerowy. Jedziemy nadal asfaltem, mijamy trzy zakręty i zwalniamy, aby uważnie wypatrywać, dochodzących po obu stronach traktu, leśnych dróg. Wśród starych drzew na lewo, skrywa się dukt prowadzący nas do Wieży Bismarcka (+52°15’28.74”, +15°22’16.19’) -kamiennej wieży zbudowanej na początku XX w. Dziś otacza ją las i nie pełni już swojej funkcji widokowej, ale warto podjechać do niej brukową drogą. Po około 400 metrach, znak na drzewie zaprowadzi nas w lewo do stojącej na wzgórzu wieży, kilkanaście metrów od drogi.

Pozostając na drodze, udajemy się w dalszą podróż. Tuż przy znaku o ograniczeniu prędkości do 40 km/h, skręcamy w prawo, przed widocznym ceglanym mostkiem. Jeśli w tym miejscu zdecydujemy się na postój, to niemal na samym skrzyżowaniu - wśród drzew - znajdziemy pozostałości dużego obiektu PzW 668. (+52°15’51.31” +15°22’59.49”) Wybudowany w 1935 roku panzerwerk, mający odporność B alt i 181 metrów sześciennych powierzchni użytkowej. Schron uległ sporemu zniszczeniu, zachowało się jedynie 20% z całości obiektu, w tym jedna płyta pancerna.

Asfaltowa droga prowadzi nas w dół, do Kanału Niesulickiego. Po prawej - widoczny pomost do cumowania kajaków. Przejeżdżamy przez groblę i wjeżdżamy do wsi Mostki. Nasza droga zaprowadziła nas wprost na dziedziniec dawnego folwarku. Rozejrzyjmy się... Po prawej stronie znajduje się Pałac, obecnie szkoła.

Opuszczamy folwark wąską drogą pomiędzy domami, u końca obsadzonej lipami ulicy, zobaczymy szachulcowy kościół, otoczony kamiennym murem i zwieńczonym cegłą.

Nasz szlak dotarł do, biegnącej przez wieś, ruchliwej A-2. Stojąc na skrzyżowaniu przy kościele, natrafiamy na mały, kamienny obelisk, upamiętniający w tej miejscowości obecność Arian.

Jeśli w tym momencie ktoś z Was poczuł się zmęczony, zapraszamy Was na krótki odpoczynek, połączony ze zwiedzaniem Pzw. 671 (+52°16’2.67” +15°23’58.42”)

jednokondygnacyjnego obiektu, o odporności B alt, wybudowanego w 1935 roku. Obiekt znajduje się na terenie prywatnym. Można tu rozpalić ognisko, rozbić namiot lub po prostu biesiadować w cieniu drzew.

Dojazd: Z pod kościoła drogą niemal na wprost, mijamy sklepik, za nim przy placu zabaw skręcamy nieco w prawo. Ulica doprowadzi nas do torów i cmentarza po prawej stronie. Mijamy cmentarz. Ogrodzony palisadą teren i tabliczka z numerem telefonu właściciela posesji. Sygnalizuje nam że jesteśmy na miejscu. (Powrót tą samą drogą)

Mający 211 metrów sześciennych kubatury obiekt Pzw 671, zachowany jest w 95 %. Spośród wszystkich pancerzy zachowało się ich dosyć sporo:
- dwie 5P7 – dwie płyty stalowe ze strzelnicą i płytą stropową dla ckm
- 9P7 – mała kopuła obserwatora piechoty (niezachowana) - zastąpiona atrapą
- cztery 48P8 – cztery tarcze strzelnicy karabinowej

Wewnątrz obiektu, zachowały się liczne niemieckie napisy.

Skręcamy w prawo, w kierunku Świebodzina. Podróżując dalej, mijamy sklep i restaurację, a vis-a vis drogi prowadzącej w prawo (do Tyczyna) skręcamy w lewo, do Nowej Wioski - 6 km (15 min rowerem). Brukowa droga wznosi się aż do przejazdu kolejowego, za nim ustępuje miejsca szutrowi. Mimo lokalnego charakteru, jest ona dostępna dla podróżujących samochodem. Mijamy leśne uroczysko. Wyjeżdżając z lasu ujrzymy panoramę Nowej Wioski.

Docieramy do skrzyżowania dróg. Tablica informuje nas o biegnącym tu Szlaku Nenufarów. Zmotoryzowani udają się w lewo, do wsi. Rowerzyści jadą piaszczystą drogą nieco ku górze.

Wariant rowerzystów

Zjeżdżając ze szczytu, widzimy panoramę jeziora Lubie. Droga ostrym zakrętem prowadzi nas w dół. Przejeżdżając przez groblę, oddzielającą staw hodowlany od wód jeziora, natrafiamy na pierwszy punkt postojowy na szlaku nenufarów.

Od tego miejsca droga ustępuje miejsca szerokiej, leśnej ścieżce, która poprowadzi nas wzdłuż akwenu. Pozbawione niemal trzcin brzegi, pozwalają nam cieszyć się widokiem jeziora. Przejeżdżamy przez leśny strumyk i docieramy do małej plaży. Skręcamy w prawo, przez łąkę, ku widocznej furtce. Za furtką jedziemy kilka metrów piaszczystą drogą, po czym skręcamy ostrym podjazdem w prawo, ku biegnącej w górze asfaltowej drodze, na którą wyjeżdżamy tuż obok leśniczówki. Od lewej: widoczne zabudowania wsi Lubrza, skręcamy ku nim i jedziemy około 1km.

Wariant samochodowy

Wjeżdżając do wsi, nadłóżmy nieco drogi i na pierwszym skrzyżowaniu skierujmy się w lewo, by zwiedzić most na kanale i stojące przy nim obiekty (+52°17’33.87” +15°26’12.65”).

Po przejechaniu przez most, skierujmy się w prawo. Droga ta doprowadzi nas do wzniesienia nad -kolejnym już- jeziorem Goszcza. Możemy tu odpocząć i zjeść coś w ładnie położonej tawernie na szczycie. U stóp wzgórza rozpoczyna się, wypływający z jeziora, Kanał Niesulicki.

Jadąc wzdłuż kanału asfaltem, po kilkuset metrach docieramy do skrzyżowania. Skręcamy w lewo, nad kanałem. Mijając po prawej stronie drogi szkołę, docieramy do wsi Lubrza.

Etap kończymy przy moście na kanale fortecznym, przy stanicy wodnej Martinez (+52°18’37.13”, +15°26’19,36”), do której docieramy, jadąc główną drogą przez wieś.