Etap II „Ukryte wśród Pereł”
Serce Krainy Lubtur skrywa nasz największy skarb, rozrzucone wśród lasów i jezior perły: Łagów, Lubniewice, Lubrza, Sulęcin. To w nich, albo ukryte przed ciekawskimi gdzieś obok, leżą zamki i pałace, które chcielibyśmy Wam przedstawić...
Etap "Ukryte wśród pereł" liczy około 58 kilometrów, prowadzi drogami lokalnymi, przyjaznymi dla rowerzystów. Zaczyna się nad brzegiem j. Niesłysz, biegnie wśród lasów i jezior okolic Łagowa, by w końcu zaprowadzić nas w królewskie lasy nad Lubniewką.
Rozpoczynamy go w Miejscowości Przełazy.
Jak tu dotrzeć?
- Z dawnej DK2, 0,5km za wsią Mostki, skręcamy w lewo, jadąc od strony Świebodzina.
Poruszając się w przeciwnym kierunku, skręcamy w prawo, tuż za Autoportem 2000.
-Podróżując szlakiem Wśród tam, bunkrów i mostów z Ołoboku – przez Niesulice – Kalinowo (gdzie skręcamy w prawo na Przełazy)
Obiekty i miejscowości na szlaku:
Pałac w Przełazach 0km
Pałac w Mostkach 6km
Pałac w Żelechowie 12 km
Zamek Joannitów w Łagowie 18 km
Pałac w Gliśnie 40 km
Zamki w Lubniewicach 46 km
Pałac w Rogach 58 km
Czas przejazdu rowerem ok. 5h w ruchu ciągłym, bez postojów.
Po wjeździe do Przełaz na skrzyżowaniu przy kościele kierujemy się w lewo (kierunek przeciwny do drogi na Niedźwiedź) mijamy mieszczącą się po lewej stronie wiejskiej drogi pizzerię i docieramy niemal nad brzeg jeziora. Tu na zakręcie obok sklepu skręcamy w lewo - przed nami widoczna już brama zespołu pałacowego. 52°13’54.13” 15°22’55.65” - cel naszej podróży.
Trzykondygnacyjny, neorenesansowy pałac wybudowano w połowie XIX wieku. Uwagę przyciągają dwie wieże zwieńczone krenelażem. Wewnątrz zachowane zdobienia na sklepieniach kolumnowego holu i na sufitach korytarzy. W dużej, reprezentacyjnej sali zachowało się obramienie komina. Nad prowadzącymi do niej drzwiami, na elewacji ogrodowej przetrwał kartusz herbowy właściciela- hrabiego von Castell-Rudenhausen (biało-czerwona szachownica), który uczynił z pałacu myśliwską rezydencję. Obecnie pałac pełni funkcję rehabilitacyjno – hotelowe. W otoczeniu przypałacowego parku. Znajduje się kemping, pole namiotowe i słoneczna plaża Lubtur.
Po zwiedzaniu opuszczamy malownicze Przełazy kierując się na północ do odległej o 6 km wsi Mostki. Czyli; tuż przed kościołem skręcamy w lewo pod górkę, mijamy letniskową zabudowę. Po prawej stronie spośród domów wyziera panorama jeziora Niesłysz. Za ostatnimi zabudowaniami wsi w prawo od drogi odchodzi niebieski szlak rowerowy. Jedziemy nadal asfaltem, Po nieco ponad 5 km tuż przed małym ceglanym mostkiem skręcamy w prawo, asfaltowa droga zaprowadzi nas na dziedziniec folwarku przy którym usytuowany jest pałac. 52°15’43.99” 15°23’23.15”
Pałac zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, około roku 1870 roku, o charakterze neorenesansowym, pokryty dachem czterospadowym, z bogatym wystrojem sztukatorskim wnętrz. Szczególnie ciekawe są zdobienia o motywach alegorycznych i roślinnych, naśladujące wzory antyczne i renesansowe. Obecnie w pałacu mieści się szkoła podstawowa. Otoczenie pałacu pozostaje dostępne dla zwiedzających.
Z dziedzińca wyjeżdżamy brukową drogą pomiędzy dwoma domami, lipowa aleja zaprowadzi nas do skrzyżowania z główną drogą. Tu skręcimy w lewo (uwaga, to ostatni moment, aby pozostać w Mostkach dłużej i obejrzeć obiekty na naszym militarnym szlaku). Podążamy drogą w kierunku Słubic. Po opuszczeniu Mostek, mijamy duże centrum obsługi ruchu drogowego AUTOPORT 2000 i mini ZOO. Za niecałe 3 km opuszczamy A2 skręcając w prawo, na Bucze. We wsi -na skrzyżowaniu- znów szansa powrotu na szlak Wśród tam, bunkrów i mostów, kierując się na Lubrzę.
Wyjeżdżając z Buczy, za leśniczówką, wjeżdżamy w las. Zaprowadzi on nas do wiaduktu nad autostradą A2, tuż przed Żelechowem. Jako jedno z pierwszych zabudowań w oczy nam się rzuca przepiękny drewniany kościół pw. Św. Stanisława Biskupa,
Niezamieszkały, ale pozostający pod opieką pałac, możemy jak to często bywa oglądać jedynie od zewnątrz. Zbudowany w XIX wieku w stylu renesansowym zachował się w dobrej formie. Uwagę naszą przyciąga zróżnicowanie formy budynku będące efektem jego przebudowy, uroku temu miejscu dodaje otaczający park. Po obejrzeniu miejscowego pałacu skręcamy w lewo - kierunek Łagów.
Do odległego o 6 km Łagowa wjeżdżamy brukowaną ulicą mostową. Klucze do miasta trzyma tu ogromny wysoki na 25 metrów ceglany most, po przejechaniu pod nim otwiera się przed nami panorama Łagowa. Udajemy się do centrum miejscowości kierując się znakami, w kierunku Widocznego zamku Joannitów.
Najstarsze skrzydło budowli, zachodnie mieściło od południa refektarz, od północy kaplicę. Przy wieży, we wschodniej kurtynie, znajdowała się brama. W drugiej połowie XIV lub w XV wieku powstał zewnętrzny, ceglany obwód obronny. Mur ten oprócz funkcji obronnej pełnił równocześnie rolę konstrukcji oporowej dla sztucznie usypanego wzniesienia zamkowego. Od północy i zachodu zewnętrznego obwodu wzniesiono dwie basteje. Na parterze zachowała się gotycka sala z krzyżowo – żebrowym sklepieniem, a na piętrze sala rycerska z bogato dekorowanym kominkiem z XVIII wieku.
Łagów to dobre miejsce na dłuższy pobyt, dla tych którzy przyjechali tu rowerami. Idealne miejsce na postój i nocleg przed dalszą podróżą.
Następnym obiektem na szlaku jest pałac w Glisnie do którego dotrzeć możemy na dwa sposoby.
Zmotoryzowani mogą się udać w kierunku Poźrzadła 8km tam skręcić w prawo na A2 i jechać nią aż do obwodnicy Torzymia. Tu do wyboru mamy dwa warianty:
I wariant:
Szukający odpoczynku lub miejsca na nocleg, mogą w tym miejscu zjechać do centrum miasta. Stąd kontynuują podróż przez 9 km w kierunku Rzepina, by w miejscowości Boczów skręcić w lewo do odległego o 9 km – Garbicza. Jest to letniskowa wieś nad jeziorami, w której znajduje się kolejny nasz pałac.
II Wariant:
Po dojechaniu do obwodnicy w Torzymiu, skręcamy w prawo, na Sulęcin. Za węzłem drogowym nad autostradą A2 skręcamy w lewo, do miejscowości Kownaty (4 km, 52°21’19.58” 15°5’39.25”), gdzie można zobaczyć dwór wybudowany przez rodzinę von Winnig w 1798 roku lub kontynuujemy podróż na wprost do Sulęcina.
W maleńkiej wsi Kownaty znajduje się skromny dwór, wzniesiony w 1798 roku przez rodzinę von Winnig, w stylu klasycystycznym. (Obiekt zamknięty, do obejrzenia z zewnątrz).
Opuszczając dworskie zabudowania należy skręcić w lewo, do odległej o ok. 2 km drogi na Sulęcin, na którą wjedziemy ponownie skręcając w lewo. W pobliskim Tursku (4 km) obejrzeć można kaplicę Templariuszy, a w Sulęcinie: Dom Joannitów i Kościół św. Mikołaja (obiekty opisane na szlaku Rządzone Habitem).
Po zwiedzeniu miasta, by dotrzeć do Glisna, na rondzie (skrzyżowanie ulic: Plater, Kościuszki, Poznańska) należy skręcić w ulicę Poznańską (kierunek Międzyrzecz). Po 5 km docieramy do Wędrzyna, gdzie skręcamy w lewo, w drogę 136 (kierunek na Kostrzyn). Po 9 kilometrach docieramy nią do Glisna.
Rowerzyści nie mają tej alternatywy. Udają się trasą opisaną w etapie Perła i Raj przez Sieniawę do Wielowsi, gdzie skręcą na Trzemeszno Lubuskie. Po drodze, za Wielowsią, zobaczą leżące przy trasie, przepiękne jezioro Buszno. Za nim, leżące na trasie etapu - Trzemeszno Lubuskie, w którym skręcą w lewo (kierunek Sulęcin), 400 metrów za przejazdem kolejowym w Trzemesznie. Gruntowa droga w lewo, na poligon, zaprowadzi chętnych na cmentarz żydowski (52°26’7.8” 15°14’25.51”) – obiekt na szlaku „Wędrówki melancholijne”. Kontynuując podróż w kierunku Sulęcina, w wojskowej miejscowości Wędrzyn należy skręcić w prawo (kierunek Kostrzyn), by po około 9 km dotrzeć do Glisna.
W połowie drogi pomiędzy Wędrzynem a Glisnem, droga wyraźnie wznosi się i opada, otaczający nas krajobraz robi się coraz bardziej pofałdowany, a tereny po lewej stronie drogi coraz częściej chylą się w kierunku jeziora Lubikowskiego.
Ta piękna sceneria pobudzała wyobraźnię dawnych mieszkańców, którzy nadali otaczającym wieś wzgórzom nazwy i zapewne przyczyniła się do decyzji o zbudowaniu w tym miejscu pałacu (52°28’27.04” 15°14’24.18”).
Tuż nad Glisnem, po prawej stronie, zawisło wzgórze Preister (ksiądz), skręcamy za nim i pierwszymi domostwami w prawo. Po lewej stronie, w otwartym polu, zza domostw wesoło spogląda na nas wzgórze Knickels (Zgięcie). Wolno poruszamy się przez wieś, by tuż za kościołem, a przed pomnikiem 1945-1975, skręcić w widoczną po prawej stronie drogę do pałacu. Przed Pałacem teren lekko się wznosi. Zatrzymujemy się na Parkingu przed ogrodzeniem. Przed nami front pałacu, po lewej widoczne zabudowania folwarczne. Tłem dla pałacu jest zieleń parku o charakterze krajobrazowym, wyraźnie wznosząca się po łagodnych jeszcze zboczach najwyższego w okolicy wzgórza Kalk-Berg (Wapno).
Zespół pałacowy składa się z pałacu, parku z sztuczną ruiną i oficyny. Pałac wzniesiono w 1793 roku, w stylu klasycystycznym. Założony na planie wydłużonego prostokąta, z owalną salą na osi, występującą z obu stron przed lica elewacji. Owalna część środkowa wyższa, rozczłonkowana pilastrami, nakryta kopulastym hełmem z iglicą. Od strony ogrodu kolumnowy portyk z tarasem i rzeźbami z 1830 roku. Dach mansardowy z lukarnami z okresu przebudowy z 1830 roku.
Pałac w Gliśnie jest własnością ODR w Lubniewicach, zwiedzanie wnętrza możliwe po wcześniejszym uzgodnieniu tel: kontaktowy: 95 755 71 66. Park pozostaje ogólnodostępny.
Opuszczamy pałac, pod kościołem kierujemy się w lewo do drogi: Wędrzyn-Lubniewice. Gdzieś z tyłu za nami pozostaje najmniejsze z gliśnieńskich wzgórz, Baersch Berg (okoń). Z Glisna wyjeżdżamy skręcając w prawo. Droga prowadzi nas wśród pagórków, w dole po lewej stronie widoczne zabudowania Świerczowa, wśród nich słynne niegdyś Weberei Hohentannen (Tkalnia Wysokie Jodły). Pofałdowane pola po prawej skrywają Szubienicę (Galgen-Berg). Droga prowadzi nas w dół. Lubniewice witają nas stacją kolejową i wieżą ciśnień...
LUBNIEWICE
Do centrum miasta dojedziemy, mijając po lewej stronie drogę na Jarnatów, dokąd jeszcze się wybierzemy. Nieco dalej dwa punkty orientacyjne: przystanek autobusowy i Ratusz miejski. Wśród wąskich uliczek Lubniewic pozostawmy samochód. Dwa Lubniewickie zamki obejrzymy podróżując pieszo. Zaletą Lubniewic jest dokładne, wychodzące naprzeciw oczekiwaniom turysty oznakowanie.
Bez trudu odnajdziemy znak prowadzący do Starego Zamku lub Parku Miłości. Zamek a właściwie neorenesansowy pałac (52°30’57.51” 15°14’57.98”), położony jest przy ulicy na skraju parku, tuż za mostkiem na Lubniewce.
Kolejne historyczne wzmianki odnotowują stojący tutaj „Czerwony dwór” zniszczony w czasie wojny 30 – letniej. Obecny Stary Zamek powstał najprawdopodobniej w miejscu wspomnianego dworu. Budowę ukończono w 1793 r. Pięćdziesiąt lat później dokonano przebudowy zamku na styl neoklasyczny. Fundatorem Starego Zamku była rodzina von Waldow. Niestety obecnie obiekt stanowi własność prywatną i jest zamknięty dla turystów. Możemy tylko cieszyć oczy jego widokiem i otaczającym go parkiem.
Opuszczamy Stary Zamek kierując się z powrotem w kierunku centrum, za mostkiem na Lubniewce wchodzimy do Parku Miłości, osobliwością tego miejsca są rozmieszczone w nim rzeźby, dowcipnie poruszające temat uczuć, w dole niemal nad brzegiem jeziora Lubiąż obwieszony kłódkami mostek miłości na wijącej się Lubniewce. Stojąc na nim mamy okazję spojrzeć na tyły Starego Zamku skrytego na tarasie wśród drzew.
Przechodzimy przez most, gdzieś pośrodku fal widoczna maleńka Wyspa Miłości, dużo dalej za nią zwana dawniej Prediger-Werder (Kępa Kaznodziei). Za mostem skręcimy w lewo, mijając ogromne rosnące tu drzewa,przed sobą, patrząc nieco w prawo pośród drzew majaczy neorenesansowy pałac z 1905 roku, niestety podobnie jak poprzedni jest własnością prywatną nie udostępnioną zwiedzającym. Nie pozostaje nam nic innego jak obejść go wkoło.
Dlaczego Was tu przyprowadziliśmy? Mimo niedostępności i krótkiej historii „Nowy Zamek” wtopił się w pejzaż Lubniewic. Jego charakterystyczna, wysoka na 35 metrów, czworoboczna wieża, przykuwa wzrok i z pewnością, również bez nas, skierowalibyście tu swe kroki. Obchodząc go w wkoło uwagę naszą zwraca portal z herbem von Waldow, ciosy kamienne w fundamencie, liczne podcienie wsparte doryckimi kolumnami i okna z drewnianymi okiennicami.
Alejka wzdłuż jeziora zaprowadziłaby nas w kilka minut do "Słonecznej Plaży Lubtur" w Lubniewicach.
Powrót do miasta tą samą drogą. Zanim jednak przejdziemy przez most przecinający zatokę warto na moment przejść wzdłuż jeziora ok. 100 metrów do zabytkowej parkowej bramy z 1907 roku. Jest to również miejsce gdzie zmęczonej zwiedzaniem rodzinie możemy przyprowadzić samochód, tuż za bramą znajduję się bowiem duży parking.
Wracając do pozostawionego w centrum samochodu, przyjrzyjmy się miastu, po wyjściu z Parku Miłości rzuca się w oczy położona w dole, tuż przy skrzyżowaniu księgarnia, mieszcząca się w szkaplerzowym budynku. Mijamy ją prawą stroną idąc pod górę w kierunku rynku, na którym mieści się zabytkowa fontanna, a za pierzeją kamienic skrywa się gotycki kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej.
Na tym etapie szlaku pozostał nam jeszcze jeden obiekt Pałac w Rogach 52°34’11.8” 15°10’35.55”). Podobnie jak oba Lubniewickie Zamki również i on należał do rodziny von Waldow. By do niego trafić musimy opuścić Lubniewice ulicą Gorzowską, po przejechaniu 8,5 km na skrzyżowaniu z drogą 22, skręcamy w lewo i jedziemy nią 1,5 km, po których skręcamy ponownie w lewo by po niespełna 2 kilometrach dotrzeć do wsi Rogi. Tu ponownie skręcając w lewo docieramy do położonego za jeziorkiem pałacu.
Pałac malowniczo położony na północno-wschodnim brzegu jeziora Zofiówka. Od południa i wschodu otoczony parkiem krajobrazowym, który założono równocześnie z pałacem, wykorzystując zróżnicowane gatunkowo zadrzewienie pobliskiego lasu, natomiast od strony kolonii w Rogach prowadzi aleja dojazdowa obsadzona starodrzewiem dębowym. Urozmaicony ryzalitami i wieżyczkami kształt pałacu nosi cechy stylu późnoromantycznego z elementami neoromańskimi i neorenesansowymi. Akcentem dominującym dwukondygnacyjnego obiektu jest wieża w narożniku południowo-wschodnim, kryta wysokim dachem namiotowym. Oryginalny wystrój wnętrz, opartych na podziale dwutraktowym, zachował się w pomieszczeniach parteru i większości sal I piętra.
Gdzie jeść, gdzie spać?
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach działania „Wdrażanie projektów współpracy”
Osi IV LEADER Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013.
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 - Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.