Park pałacowy w Mierzęcinie

Opis

Park pałacowy w Mierzęcinie -okalający XIX-wieczny neogotycki pałac od strony zachodniej i północnej. Park o historycznym założeniu angielskim z terasami i licznymi elementami starodrzewu - w tym około 300-letnie dęby.

Usytuowany jest na podłużnym wyniesieniu terenowym, opadającym tarasami od pałacu ku podmokłej dolinie rzeki Mierzęcinki. Zniszczony i pozostawiony bez opieki w okresie powojennym, przez obecnych właścicieli został doprowadzony do stanu świetności - ciesząc oko nie tylko mieszkańców, ale przede wszystkim licznych turystów. Podczas prac rewaloryzacyjnych podjętych w 1998 roku odtworzono sieć dróg, założono nawadnianie wgłębne, wprowadzono stylową architekturę ogrodową i posadzono kilkanaście tysięcy roślin wielu ciekawych i rzadkich gatunków.

Historia:

w 1663r. Osiek znalazł się w rękach rodziny von Brand. W 1691r. Paul von Brand wybudował w Osieku pałac i prawdopodobnie założył park krajobrazowy. Dobra w Osieku pozostawały we władaniu rodziny von Brand do początku 1945 roku. Pałac wzniesiono w XVII wieku w stylu barokowym. W wyniku przebudowy w połowie XIX, zyskał formę neoklasycystyczną. Po II Wojnie Światowej majątek został znacjonalizowany. Od 1949 roku był użytkowany przez PGR w Osieku, a następnie jako Ośrodek wczasowy Polskich Kolei Państwowych. Obecnie pałac wraz z parkiem stanowi własność prywatną. Folwark i oficyna pałacowa stanowią odrębne własności.

Pałac zbudowany jest z cegły. Założony został na planie prostokąta. Budowla jest podpiwniczona, dwukondygnacyjna, nakryta niewysokim dachem czterospadowym. Ze strony północnej i południowej znajdują się parterowe skrzydła boczne, które pozbawione są dachu w wyniku rujnacji. W drugiej kondygnacji znajdują się półkoliste wnęki, mieszczące terakotowe, antykizujące rzeźby. Układ pomieszczeń w parterze jest klasyczny z osia centralną, mieszcząca po wschodniej stronie sień z klatką schodową oraz salą ogrodową z ozdobnym wyjściem na założenie parkowe. Po obu stronach sieni znajdują się pomieszczenia boczne. Wystrój i wyposażenie wnętrza nie zachowało się do dnia dzisiejszego. Wyjątek stanową kominki o bogatym wystroju sztukatorskim. Ponadto, fragmentarycznie zachowały się XIX- wieczne dekoracje sztukatorskie sufitów. Pałac wzniesiony nad brzegiem jeziora otacza park krajobrazowy z przełomu XVIII I XIX wieku.